Η σκιαγραφημένη από πολλά αρπακτικά των ΜΜΕ πράξη
αντεκδίκησης προκαλεί την σεξιστική οργή που βρίζει το θύμα με την ίδια
ένταση με τον θύτη.
Το
πρόσφατο κοινωνικό θέαμα για την επίθεση με το βιτριόλι τροφοδοτείται
με ρεπορτάζ που συνοδεύονται με φωτογραφίες από τις εμπλεκόμενες
γυναίκες είτε με μαγιό είτε με selfie από τα προφίλ τους κοινωνικά τους
προφίλ σαν να ανταγωνίζονταν για τίτλο ομορφιάς. Συνειρμικά στο μυαλό
θύμα και θύτης ταυτίζονται, ούσες ξανθές εντυπωσιακές γυναίκες και η
ευθύνη μοιράζεται. «Κάτι θα έκανε και αυτή, αφού είναι τόσο σέξι»
μονολογεί η συνταξιούχος νοικοκυρά παρακολουθώντας το θέμα με την
ίδια ζέση που έβλεπε τις σαπουνόπερες της.
Αν ήταν καθαρίστρια και την έκαιγαν για την συνδικαλιστική της δράση δεν θα μας ενδιέφερε τόσο. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα εξάλλου δεν ήταν ποτέ μια από μας…. Και φυσικά δεν είμαστε ρατσιστές, αφού μαυρίσαμε το προφίλ μας για την δολοφονία του Floyd στην Αμερική. Συμπονούμε τα θύματα ρατσιστικής βίας που βλέπουμε στην τηλεόραση ειδικά αν είναι αντικείμενα μυθοπλασίας ή προκαλούν την αντίδραση διάσημων, αρκεί να είναι από μακρινά μέρη. Δεν ζητάμε και πολλά…
Εδώ το αντικείμενο διένεξης που πουλάει είναι ο άνδρας και ας μην είναι αληθές. Ιδανικό για να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον στα μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένθεν κακείθεν, για την βαφή που δεν πέτυχε και για αυτό φορούσε περούκα και για τις δικαιολογίες ότι ήταν στην περιοχή για να βάψει τα νύχια της. Όπως ορθά αναφέρει η Αγγελική Σπανού στο tvxs το ζήτημα αφορά ένα ερωτικό δράμα με πρωταγωνίστριες δυο ξανθιές - καμία σχέση με ψυχική ασθένεια και άλλα τέτοια μίζερα. Και μετά έρχεται η ερώτηση που πολύ εύστοχα θέτει ο Ηλίας Αναστασιάδης στο Oneman Κι αν δεν ήταν ‘καλλονές’; Ένα τέλειο έγκλημα για πεινασμένους.
Οι έχοντες δημόσιο λόγο φέρουν την ευθύνη των λεγομένων τους και του παραδειγματισμού. Η σκιαγραφημένη από πολλά αρπακτικά των ΜΜΕ πράξη αντεκδίκησης προκαλεί την σεξιστική οργή που βρίζει το θύμα με την ίδια ένταση με τον θύτη. Η γυναίκα πέρα από τον ανείπωτο πόνο και το ψυχικό δράμα της αναίτιας επίθεσης δέχεται και το μίσος ενός ανεγκέφαλου κόσμου που αναζητεί πάντα εξιλαστήρια θύματα και μάγισσες να ρίξει στην πυρά. Καταβάθος χαίρεται που κάηκε η ζωή ενός αθώου ανθρώπου γιατί αναζητεί με λαχτάρα θεάματα τύπου Κολοσσαίου, για να ξεφύγει από την μίζερη ζωή του.
Όταν θα ξεθωριάσει το τηλεοπτικό ενδιαφέρον και μετατοπιστεί στο επόμενο κατασκευασμένο show θα μείνει το θύμα με την οικογένεια της να μαζεύουν τα αποκαΐδια τους από το γεγονός και από την ανθρωποφαγία που ακολούθησε.
Οι στοιχειώδεις κανόνες της δεοντολογίας, αυτοί που διδάσκονται στο πρώτο έτος της δημοσιογραφίας, βιάζονται κατ΄εξακολούθηση αναφέρει ο Στέλιος Κούλογλου. Το έθεσε για το πολιτικό ρεπορτάζ, αλλά δυστυχώς είναι φαινόμενο γενικό.
Λογικό όμως όταν οι δημοσιογράφοι πλέον θα έχουν για πρότυπο τον Φουρθιώτη που κατορθώνει και χρηματοδοτείται λόγω της «σημαντικής» συμβολής του στις ενημερωτικές εκστρατείες «Μένουμε Σπίτι» και «Μένουμε Ασφαλείς».https://left.gr/
Αν ήταν καθαρίστρια και την έκαιγαν για την συνδικαλιστική της δράση δεν θα μας ενδιέφερε τόσο. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα εξάλλου δεν ήταν ποτέ μια από μας…. Και φυσικά δεν είμαστε ρατσιστές, αφού μαυρίσαμε το προφίλ μας για την δολοφονία του Floyd στην Αμερική. Συμπονούμε τα θύματα ρατσιστικής βίας που βλέπουμε στην τηλεόραση ειδικά αν είναι αντικείμενα μυθοπλασίας ή προκαλούν την αντίδραση διάσημων, αρκεί να είναι από μακρινά μέρη. Δεν ζητάμε και πολλά…
Εδώ το αντικείμενο διένεξης που πουλάει είναι ο άνδρας και ας μην είναι αληθές. Ιδανικό για να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον στα μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένθεν κακείθεν, για την βαφή που δεν πέτυχε και για αυτό φορούσε περούκα και για τις δικαιολογίες ότι ήταν στην περιοχή για να βάψει τα νύχια της. Όπως ορθά αναφέρει η Αγγελική Σπανού στο tvxs το ζήτημα αφορά ένα ερωτικό δράμα με πρωταγωνίστριες δυο ξανθιές - καμία σχέση με ψυχική ασθένεια και άλλα τέτοια μίζερα. Και μετά έρχεται η ερώτηση που πολύ εύστοχα θέτει ο Ηλίας Αναστασιάδης στο Oneman Κι αν δεν ήταν ‘καλλονές’; Ένα τέλειο έγκλημα για πεινασμένους.
Οι έχοντες δημόσιο λόγο φέρουν την ευθύνη των λεγομένων τους και του παραδειγματισμού. Η σκιαγραφημένη από πολλά αρπακτικά των ΜΜΕ πράξη αντεκδίκησης προκαλεί την σεξιστική οργή που βρίζει το θύμα με την ίδια ένταση με τον θύτη. Η γυναίκα πέρα από τον ανείπωτο πόνο και το ψυχικό δράμα της αναίτιας επίθεσης δέχεται και το μίσος ενός ανεγκέφαλου κόσμου που αναζητεί πάντα εξιλαστήρια θύματα και μάγισσες να ρίξει στην πυρά. Καταβάθος χαίρεται που κάηκε η ζωή ενός αθώου ανθρώπου γιατί αναζητεί με λαχτάρα θεάματα τύπου Κολοσσαίου, για να ξεφύγει από την μίζερη ζωή του.
Όταν θα ξεθωριάσει το τηλεοπτικό ενδιαφέρον και μετατοπιστεί στο επόμενο κατασκευασμένο show θα μείνει το θύμα με την οικογένεια της να μαζεύουν τα αποκαΐδια τους από το γεγονός και από την ανθρωποφαγία που ακολούθησε.
Οι στοιχειώδεις κανόνες της δεοντολογίας, αυτοί που διδάσκονται στο πρώτο έτος της δημοσιογραφίας, βιάζονται κατ΄εξακολούθηση αναφέρει ο Στέλιος Κούλογλου. Το έθεσε για το πολιτικό ρεπορτάζ, αλλά δυστυχώς είναι φαινόμενο γενικό.
Λογικό όμως όταν οι δημοσιογράφοι πλέον θα έχουν για πρότυπο τον Φουρθιώτη που κατορθώνει και χρηματοδοτείται λόγω της «σημαντικής» συμβολής του στις ενημερωτικές εκστρατείες «Μένουμε Σπίτι» και «Μένουμε Ασφαλείς».https://left.gr/
