Γιώργος Παυλόπουλος
Οι πυρκαγιές, οι οποίες κατακαίουν μεγάλο μέρος της Καλιφόρνια και
του Όρεγκον από τα μέσα Αυγούστου, μετατρέποντας σε στάχτη πάνω από 50
εκατ. στρέμματα στη Δυτική Όχθη των ΗΠΑ, έχουν μία ακόμη συνέπεια: Τη
συντριβή του προηγούμενου ρεκόρ στην ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα που
εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα, εξαιτίας της καταστροφής των δασών από τις
φλόγες, καθώς φέτος έχει ήδη ξεπεράσει τα 200 εκατ. μετρικούς τόνους. Η
ποσότητα αυτή είναι μεγαλύτερη κατά 28% σε σύγκριση με το σύνολο των
εκπομπών του 2019 και προφανώς θα αυξηθεί περαιτέρω, ενώ έχει
δημιουργήσει ένα στρώμα αιθάλης που φτάνει και στα υψηλότερα στρώματα
της ατμόσφαιρας. Παράλληλα, μετακινείται προς δυσμάς και φτάνει στη
βόρεια Ευρώπη —
έχοντας ενωθεί και με τα 300 εκατ. σχεδόν μετρικούς τόνους οι οποίοι
προέρχονται από τις πρωτόγνωρες πυρκαγιές που ξεσπούν εδώ και μήνες στον
Αρκτικό Κύκλο.
Δυστυχώς, όμως, η εικόνα που κυριαρχούσε στο μυαλό της προέδρου της Κομισιόν, όταν εξήγγειλε τους αναθεωρημένους και πιο φιλόδοξους «πράσινους» στόχους της στην ετήσια και εφ’ όλης της ύλης ομιλία που εκφώνησε στην Ευρωβουλή, δεν ήταν αυτή. Απόλυτη προτεραιότητά της, αντιθέτως, ήταν να παρουσιάσει και να υλοποιήσει ένα σχέδιο που θα συμβάλει στην ανασυγκρότηση και ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας της ΕΕ — ή, για την ακρίβεια, στην ανάκαμψη των κερδών του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, δίνοντάς της μάλιστα ένα… ηθικό πρόσημο.
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, λοιπόν, ζήτησε από τις κυβερνήσεις των «27» να μειώσουν ως το 2030 τις εκπομπές διοξειδίου κατά 55% σε σύγκριση με τα επίπεδα που βρίσκονταν το 1990, έναντι 40% του στόχου που είχε συμφωνηθεί μέχρι χθες, προκειμένου να επιτευχθούν μηδενικές εκπομπές ως το 2050. Η ίδια δεσμεύτηκε, μάλιστα, ότι το 30% των 750 δισεκ. ευρώ του νέου Ταμείου Ανάκαμψης θα προέλθει από «πράσινα» ομόλογα και θα διατεθεί σε «πράσινες» επενδύσεις, επιβεβαιώνοντας έτσι τις εκτιμήσεις ότι η κρίση αυτή θα αξιοποιηθεί από το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τους θεσμούς του για να επιταχυνθούν οι αναγκαίες αλλαγές που έχει σχεδιάσει — με το κόστος να φορτώνεται, φυσικά, στις πλάτες των λαών.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι προτού καλά-καλά τελειώσει την ομιλία της στις Βρυξέλλες η πρόεδρος της Κομισιόν, δεκάδες μεγάλοι ευρωπαϊκοί όμιλοι (όπως η Deutsche Bank, η Axa κ.α.)έσπευσαν να της δώσουν τα εύσημα και να δηλώσουν… διαθεσιμότητα για να επιτευχθούν οι μεγάλοι και ευγενείς στόχοι. Ανάμεσα στις επισημάνσεις και προτάσεις τους είναι ότι «απαιτείται μια νέα ισχυρή εταιρική συμμαχία ανάμεσα σε επιχειρήσεις, πολιτική και κοινωνία», με στόχο –ανάμεσα στα άλλα– να γίνουν μεγάλα βήματα που θα περιλαμβάνουν την υιοθέτηση «νέων μοντέλων στην παραγωγή και την εργασία».
Πρόκειται, με απλά λόγια, για τα νέα «ευέλικτα» μοντέλα που επεκτείνονται ταχύτατα και σχεδόν ανεξέλεγκτα σε ολόκληρη την Ευρώπη και στην Ελλάδα στο φόντο της κρίσης της πανδημίας. Σε αυτά, όπως είναι προφανές, θα έρθει να προστεθεί η αναμόρφωση του γεωργικού τομέα, τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και με την ουσιαστική εξαφάνιση της μικρομεσαίας αγροτιάς, προς όφελος των μεγάλων καλλιεργειών και των βιομηχανοποιημένων μονάδων. Όλα, φυσικά, θα φορούν τον μανδύα της προστασίας του περιβάλλοντος, της «βιώσιμης ανάπτυξης» και της βιοποικιλότητας — έστω κι αν είναι ο καπιταλισμός που τα απειλεί θανάσιμα, έστω κι αν με τα νέα του μοντέλα απλώς στρέφει το ενδιαφέρον του στους τομείς και τις ζώνες που δεν έχει καταστρέψει ακόμη, όπως οι απάτητες βουνοκορφές σε πολλές χώρες που προορίζονται να γίνουν χωράφια ανεμογεννητριών.
Αυτές ακριβώς τις πλευρές περιλαμβάνει το περίφημο «Πράσινο Νιου Ντιλ» που ευαγγελίζονται η ΕΕ και η φον ντερ Λάιεν, η Μέρκελ και ο Μακρόν, έστω κι αν μέχρι να το πετύχουν και να το εφαρμόσουν, θα συνεχίσουν και θα επιταχύνουν την οικοπεδοποίηση των θαλασσών και την εξόρυξη των κοιτασμάτων που κρύβουν στα σωθικά τους. Όχι μόνο στη Μεσόγειο ή τον Κόλπο του Μεξικό, αλλά και κάτω από τους –ανεπιθύμητους για το κεφάλαιο– πάγους της Αρκτικής και της Ανταρκτικής.https://prin.gr/
