Ποιον θα πάρει ο δαίμονας;

 

«Μη μου αναφέρετε κάτι για το Αλ Τζαζίρα να μη σας πάρειο ο δαίμονας», είπε ο Nίκος Αναστασιάδης στους δημοσιογράφους, μπαίνοντας για προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου. Κι αυτοί υπάκουσαν: δεν τον ρώτησαν τίποτα σχετικό!

Γιατί όμως δεν ήθελε ερωτήσεις ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας; Γιατί θα έπρεπε να απαντήσει όχι μόνο για το ντοκιμαντέρ του Αλ Τζαζίρα και τον πρόεδρο της Βουλής Δ. Συλλούρη, αλλά για την εμπλοκή και του δικού του δικηγορικού γραφείου, όπως και των δικηγορικών γραφείων άλλων μελών της κυβέρνησης και στελεχών του κόμματός του (του κυβερνητικού εκπρόσωπου Κ. Κούσιου, της υπουργού Δικαιοσύνης Ε. Γιολίτη και του πρώην υπουργού Αμυνας και νυν βοηθού γενικού εισαγγελέα Σ. Αγγελίδη) σε υποθέσεις χορήγησης «χρυσών διαβατηρίων» σε «επενδυτές».

Οι εξελίξεις στην Κύπρο φαίνεται να είναι ραγδαίες. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη πρόσφερε αρχικά πλήρη στήριξη στον πρόεδρο της Βουλής Δ. Συλλούρη, ο οποίος ανακοίνωσε απλώς ότι θα απέχει από τα καθήκοντά του μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα. Μια μέρα μετά, ο Συλλούρης υποχρεώθηκε να παραιτηθεί όχι μόνο από πρόεδρος της Βουλής αλλά και από βουλευτής. Ο Χρ. Τζιοβάνης του ΑΚΕΛ είχε φροντίσει να παραιτηθεί αμέσως και από βουλευτής και από τα κομματικά αξιώματα.

Στο μεταξύ, στην Κύπρο άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι οι επόμενες αποκαλύψεις του Αλ Τζαζίρα θα αφορούν τρεις κατασκευαστικές εταιρίες, που πωλούσαν ακίνητα σε όσους ήθελαν να πάρουν διαβατήριο. Η μία απ’ αυτές, λένε οι φήμες, σχετίζεται με το οικογενειακό περιβάλλον του προέδρου Αναστασιάδη! Ακόμα κι αν οι φήμες δεν επαληθευτούν, φαντάζεστε τον Αναστασιάδη να πηγαίνει σε συμβούλιο κορυφής της ΕΕ και να εγείρει αιτήματα μπροστά στους ιμπεριαλιστές ηγέτες; Με δυο κουβέντες μπορεί να τον «καθαρίσει» η Μέρκελ.

Τι βλέπουμε στο ντοκιμαντέρ του Αλ Τζαζίρα; Βλέπουμε έναν ζάμπλουτο επιχειρηματία του real estate, που σηκώνει πεντάστερα ξενοδοχεία και πολυτελή συγκροτήματα και τα πουλάει, να είναι ταυτόχρονα μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΑΚΕΛ. Εύλογα αναρωτιέται κανείς: είναι όλα δικά του ή μήπως είναι παράλληλα και «μπροστινός» σε κομματικές μπίζνες;

Ακούμε από το δικηγόρο που παίζει το ρόλο του μεσάζοντα να λέει πως ο δεξιός πρόεδρος της Βουλής Δ. Συλλούρης, πριν γίνει βουλευτής, ήταν στο pay roll του ακελίτη εργολάβου, ήταν υπάλληλός του! Και μετά τους βλέπουμε όλους μαζί στο πολυτελές σπίτι του ακελίτη βουλευτή-εργολάβου: τον ακελίτη βουλευτή-εργολάβο, τον δεξιό πρόεδρο της Βουλής, τον δικηγόρο μεσάζοντα, τον βρετανό μεσάζοντα και τους δημοσιογράφους του Αλ Τζαζίρα που παριστάνουν τους εκπρόσωπους του κινέζου επιχειρηματία που θέλει διαβατήριο, να τρώνε και να κανονίζουν τις δουλειές!

Ακούμε από το δικηγόρο και τον βρετανό μεσάζοντα να δηλώνουν ότι όλα τα προβλήματα λύνονται. Ακόμα και ένα ποινικό μητρώο «λερωμένο» με ποινική καταδίκη για ξέπλυμα χρήματος στην Κίνα! Απλά, ανάλογα με τον αριθμό των προβλημάτων και με τη δυσκολία επίλυσης, καθορίζεται και η τιμή που πρέπει να πληρώσει ο αιτών διαβατήριο.

Ακούμε τον πρόεδρο της Βουλής να δηλώνει πως αν το πράγμα σκαλώσει στην Κύπρο, μπορεί να βγάλει στον πελάτη διαβατήριο σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, διότι ξέρει όλους τους προέδρους των κοινοβουλίων των κρατών μελών της ΕΕ. Οχι βέβαια στη Σουηδία ή τη Δανία, όπως διευκρινίζει, αλλά στη Μάλτα, τη Λιθουανία, τη Σλοβενία! Ομως, απαραίτητος όρος είναι ο αιτών διαβατήριο να μεταφέρει πρώτα τα λεφτά στην Κύπρο, για να είναι σίγουροι ότι δε θα τους τη φέρει.

Ακούμε τα διευθυντικά στελέχη των επιχειρήσεων του ακελίτη εργολάβου-βουλευτή να δείχνουν τα υπό ανέγερση ξενοδοχεία στους εκπροσώπους του αιτούντα διαβατήριο και να του εξηγούν ότι μπορεί ν’ αγοράσει μερίδιο και να πάρει διαβατήριο. Μετά μπορεί να σπάσει το μερίδιο σε περισσότερα μερίδια και να τα πουλήσει σε άλλους που θέλουν να βγάλουν ευρωπαϊκό διαβατήριο.

Προκαλεί εντύπωση η ευκολία με την οποία όλοι αυτοί μιλούν σε κάποιους οι οποίοι δεν έχουν καν αναφέρει το όνομα του κινέζου επιχειρηματία, ο οποίος υποτίθεται ότι θέλει κυπριακό διαβατήριο και μάλιστα με αλλαγμένο το όνομά του (αυτό είναι πανεύκολο, απαντά ο δικηγόρος σε κάποια συζήτηση με τους καλυμμένους δημοσιογράφους). Αυτή την ευκολία με την οποία ανοίγουν τα στόματα προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν αρχικά οι εμπλεκόμενοι, ισχυριζόμενοι ότι είχαν καταλάβει ότι οι ενδιαφερόμενοι ήταν στημένοι και έκαναν τις επαφές μαζί τους για να μάθουν ποιος έστηνε τη δουλειά.

Το επιχείρημα αυτό κατέρρευσε αμέσως με πάταγο. Εξ ου και οι παραιτήσεις των δύο βουλευτών, του δεξιού και του ακελίτη. Γιατί όποιος υποψιάζεται κάποιους και προσπαθεί να τους ξεσκεπάσει το κάνει με τη συνεργασία της Αστυνομίας, για να έχει καλυμμένα τα νώτα του. Και μόνος του να το κάνει, φροντίζει να τους «γράψει» αυτός. Ομως συνέβη το αντίθετο: οι δημοσιογράφοι του Αλ Τζαζίρα τους «έγραφαν» κανονικά, μέσα στα γραφεία τους, στα πολυτελή εστιατόρια που έτρωγαν, στα τζιπ με τα οποία μετακινούνταν, ακόμα και μέσα στο σπίτι του ακελίτη, όπου μαζεύτηκε «όλος ο καλός ο κόσμος».

Μπορεί να αναρωτηθεί κανείς για την ευκολία με την οποία άνοιγαν τα στόματα. Η απάντηση μπορεί να είναι απλή: το είχαν κάνει τόσες φορές που ήταν γι’ αυτούς ρουτίνα και είχαν πάψει να παίρνουν μέτρα αασφάλειας. Δεν φυλάγονταν, γιατί οι μεταμφιεσμένοι δημοσιογράφοι του Αλ Τζαζίρα είχαν τις καλύτερες συστάσεις: ξεκίνησαν από έναν πρώην αστυνομικό στη Βρετανία, ο οποίος τους σύστησε στο ζευγάρι των βρετανών μεσιτών στην Κύπρο, οι οποίοι τους πήγαν στο δικηγόρο, ο οποίος είχε τις διασυνδέσεις με τον ακελίτη βουλευτή-εργολάβο. Τα μόνα πρόσωπα που στο ντοκιμαντέρ είναι επιμελώς «μουντζουρωμένα» είναι οι δύο δημοσιογράφοι και ο πρώην βρετανός αστυνομικός, ο οποίος προφανώς «δίνει» τους Κύπριους.

Τι ρόλο παίζει αυτός ο τύπος; Πώς έφτασε σ’ αυτόν το Αλ Ταζίρα; ‘Η μήπως δεν έφτασε αλλά στάλθηκε; Αν στάλθηκε, από ποιους στάλθηκε; Από ανταγωνιστές ή από μυστικές υπηρεσίες που για λογαριασμό κρατών θέλουν να βάλουν στο χέρι την κυπριακή πολιτική ηγεσία;

Μπορεί κανείς να φτιάξει όσα σενάρια θέλει. Ισως κάποια στιγμή να γυριστεί και κάνα σίριαλ κατά το πρότυπο του κροατικού «Novine» (το δανέζικο «Borgen» είναι πολύ λάιτ σε σχέση με τέτοιες πραγματικές καταστάσεις). Εμείς θέλουμε να επικεντρωθούμε στην πολιτική ουσία.

Εχουμε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Από πάνω μέχρι κάτω. Από το ΑΚΕΛ μέχρι τον ΔΗΣΥ. Μια σταλιά τόπος είναι η Κύπρος, οι πάντες γνώριζαν τι γίνεται. Κανείς δεν προσπάθησε να βάλει τέλος, όλοι κοίταζαν να επωφεληθούν. Μην μας πείτε ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ δε γνώριζε τι έκανε ο Τζιοβάνης. ‘Η ότι η ηγεσία του ΔΗΣΥ δε γνώριζε τι έκανε ο Συλλούρης παρέα με τον Τζιοβάνη. Μην μας πείτε ότι ΣΥΡΙΖΑ και Περισσός, με τις «αδελφικές σχέσεις» με το ΑΚΕΛ, δε γνώριζε όχι μόνο για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, αλλά και για τις μαφιόζικου τύπου μπίζνες.

Εχουμε μια αλυσίδα κρατών που εμφανίζονται από τον Συλλούρη να κάνουν την ίδια δουλειά (αναφέρει Μάλτα, Λετονία, Σλοβενία). Μην μας πείτε ότι η ΕΕ δεν ήξερε τι γίνεται, πώς δίνονται τα «χρυσά διαβατήρια». Τα ιμπεριαλιστικά κράτη της ΕΕ έχουν πανίσχυρες μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες γνωρίζουν τα πάντα. Εχουν σίγουρα κλιμάκια σε κάθε χώρα τύπου Κύπρου, Μάλτας κτλ. και έχουν σκανάρει κάθε «επενδυτή» που πολιτογραφείται σ’ αυτές για να πάρει ευρωπαϊκό διαβατήριο.

Γιατί το άφησαν να εξελιχθεί; Γιατί αυτοί οι «επενδυτές» κάνουν μπίζνες με «καθωσπρέπει επιχειρηματίες» των ιμπεριαλιστικών χωρών. Τραπεζίτες, εισαγωγείς-εξαγωγείς κτλ. Γιατί αυτοί οι μαφιόζοι λειτουργούν και ως κατάσκοποι, δίνοντας πληροφορίες (όχι μόνο στο επίπεδο της βιομηχανικής κατασκοπίας, αλλά και στο στρατιωτικό και στο διπλωματικό επίπεδο) για ιμπεριαλιστικές χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα.

Τώρα, η Φον ντερ Λάιεν, επί της θητείας της οποίας κάποια κάστανα πετάγονται από τη φουφού, βάζει τον εκπρόσωπό της να δηλώσει ότι… «οι ευρωπαϊκές αξίες δεν είναι προς πώληση»! Το έργο το έχουμε ξαναζήσει και σε ευρωενωσίτικο επίπεδο. Τον Μάρτη του 1999 υποχρεώθηκε σε παραίτηση ολόκληρη η Κομισιόν επί προεδρίας του Λουξεμβούργιου Ζακ Σαντέρ, λόγω σκανδάλου διαφθοράς. Μια επιτροπή «σοφών», στην οποία ανατέθηκε ελεγκτικό έργο, διαπίστωσε απάτες, κακοδιαχείριση και ευνοιοκρατία.

Εχουμε ζήσει και τις διευθετήσεις σκανδάλων με πολιτικό «άρωμα» στη χώρα μας. Τα υλικά της συνταγής είναι τα ίδια, η δοσολογία αλλάζει κατά περίσταση: κάποιοι πολιτικοί αναγκάζονται να παραιτηθούν, ξεκινούν μακρόσυρτες ποινικές διαδικασίες, γίνονται και κάποιες αλλαγές σε νομοθετικό ή διοικητικό επίπεδο και τέλος. Ολα παραδίδονται στη λήθη.

Οι λεπτομέρειες που αποκαλύπτονται για τα κυκλώματα της Κύπρου είναι πράγματι γαργαλιστικές και σε τραβούν να τις παρακολουθήσεις (γι’ αυτό, άλλωστε, χρησιμοποιήθηκε ως φορέας το Αλ Τζαζίρα). Πίσω από τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες, όμως, πρέπει να διακρίνουμε τον καπιταλισμό ως σύστημα. Ενα σύστημα που έχει ως σκοπό του το μέγιστο κέρδος. Πίσω από την αστραφτερή βιτρίνα της νομιμότητας και της ηθικής, κρύβεται ο πραγματικός κόσμος, στον οποίο δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο νόμιμο και το παράνομο.

Το κέρδος είναι κέρδος, είτε προέρχεται από παραγωγή, μεταφορά και εμπόριο ναρκωτικών ή όπλων ή από εμπόριο λευκής σάρκας. Για να απαλλαγούμε απ’ αυτά τα φαινόμενα θα πρέπει να απαλλαγούμε από τον καπιταλισμό.https://eksegersi.gr