Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών σήμερα. Τη φετινή όμως 25η Νοέμβρη υπάρχουν πολύ περισσότεροι λόγοι να «φωτίσουμε» τη θέση των γυναικών και να διαμαρτυρηθούμε για τη βία εναντίον τους. Βία με διάφορες μορφές και ως μέρος μιας «κουλτούρας» που θέλει να χρησιμοποιείται ο αδύναμος, η αδύναμη, εν προκειμένω με βάση το φύλο, για οικονομική υπερεκμετάλλευση, για να εκτονώνουμε τη δυστυχία που γεννά η κοινωνική οργάνωση και για να υπερισχύουμε έναντι κάποιου, ρόλος ζωτικός γι’ αυτήν.
Στην εποχή του κορονοϊού οι γυναίκες είναι παρούσες στην πρώτη γραμμή της μάχης στα νοσοκομεία, στα supermarket, στην καθαριότητα, υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες, χωρίς ωράρια και συνήθως με επισφαλείς συμβάσεις εργασίας, αλλά κυρίως χωρίς υγειονομική ασφάλεια, έκθετες στις ελλείψεις προσωπικού και μέσων προστασίας. Ταυτόχρονα και στην πρώτη γραμμή της φροντίδας εντός σπιτιού, εντός οικογένειας. Κι όμως όχι απλώς παραμένουν τα πρώτα υποψήφια θύματα της τροφοδοτούμενης βίας αλλά ο εγκλεισμός, λόγω πανδημίας, έχει δημιουργήσει ασφυκτικές συνθήκες για πολλές γυναίκες. Ο χώρος του σπιτιού είναι ακόμη πιο απειλητικός και η ενδοοκογενειακή βία αυξάνεται ποσοτικά και ποιοτικά. Γι’ αυτό και η πανδημία δεν σταματά την κοινωνική δράση, τη φεμινιστική διαμαρτυρία, όπως λένε φεμινιστικές οργανώσεις και συλλογικότητες γυναικών και καλούν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, στις 4 το απόγευμα, με πανό και φυλλάδια, με την τήρηση όλων των υγειονομικών μέτρων.
«Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που δείχνουν τριπλάσια αύξηση των κλήσεων στη γραμμή SOS, 15900, για βία κατά των γυναικών κατά τη διάρκεια του πρώτου εγκλεισμού. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας, οι κλήσεις για περιστατικά βίας τον Απρίλιο έφθασαν τις 1.070, ενώ οι αντίστοιχες κλήσεις το Μάρτιο ήταν 325. Γενικότερα διεθνώς καταγράφηκε από 20% έως 30% αύξηση. Η Γραμματεία Ισότητας έκανε μια καμπάνια ενημέρωσης με βιντεάκι που προβλήθηκε από την τηλεόραση. Αυτή, τη φορά δεν έχει κάνει δημοσίως τίποτε μέχρι στιγμής», λέει στο tvxs.gr, η Σίσσυ Βωβού από Το Μωβ, την Οργάνωση Γυναικείων Δικαιωμάτων.
«Να σημειώσουμε ότι αυτό που είδαμε μέσα στην καραντίνα είναι ότι χρόνια κακοποιητικοί σύζυγοι και σύντροφοι ασκούν και πιο συχνά και πιο έντονα βία. Μετά το τέλος της πρώτης καραντίνας ήταν πολλές οι γυναίκες που ζήτησαν υποστήριξη και νομική βοήθεια. Φαίνεται πως όλη αυτή η εμπειρία της καραντίνας έσπρωξε κάποιες γυναίκες να σπάσουν τον κύκλο της βίας, να κάνουν το βήμα να βγουν από την κακοποίηση. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και φαινόμενα ανεπάρκειας των Αρχών. Υπήρξε για παράδειγμα καταγγελία γυναίκας στο κέντρο μας, η οποία απευθύνθηκε ως θύμα βίας στο αστυνομικό τμήμα, όπου της είπαν ότι δεν μπορούν να την εξυπηρετήσουν λόγω ανστολής των λειτουργιών του τμήματος εξαιτίας της πανδημίας και μετά χρειάστηκε η δική μας παρέμβαση και δημοσιοποίηση της καταγγελίας για να παρέμβει το τμήμα για την εξάλειψη της ενδοοικογενειακής βίας της ΓΑΔΑ και έτσι να μπορέσει η γυναίκα τελικά να καταθέσει τη μήνυσή της. Παρόλη την πρόοδο και την εκπαίδευση της αστυνομίας, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν όργανα της αστυνομίας που αναπαράγουν έμφυλα στερεότυπα. Έτσι συχνά οι γυναίκες δεν ενημερώνονται για τα δικαιώματά τους, αποτρέπονται από το να καταθέσουν μήνυση τύπου “τώρα που να μπλέκεις” και κυρίως δεν ακολουθείται η αυτόφωρη διαδικασία», εξηγεί στο tvxs.gr η Αναστασία Κεφαλληνού από το Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών Διοτίμα.https://tvxs.gr/
