Τον Αύγουστο του 1904, ο διευθυντής μιας μεγάλης σουηδικής εταιρείας λαμβάνει ταχυδρομικώς ένα δώρο.
Ενα μεγάλο πακέτο ήταν πάνω στο γραφείο του και τον περίμενε. Ολοι μέσα μας έχουμε ένα παιδί (ακόμα και αυτή η απρόσιτη φυλή των διευθυντών) και όταν δεχόμαστε δώρα, χαιρόμαστε. Και η ευχαρίστηση είναι μεγάλη όταν ξετυλίγεις το πακέτο και αδημονείς να δεις τι έχει μέσα. Αλλά η χαρά του δεν κράτησε για πολύ. Ακολούθησε μια δυνατή έκρηξη που κατέστρεψε το γραφείο του. Ο ίδιος σώθηκε από θαύμα. Και έτσι οι Σουηδοί προσφέρουν στον κόσμο τη δεύτερη μεγάλη τους ανακάλυψη, μετά τον δυναμίτη: την επιστολική βόμβα, που ακόμα και σήμερα κρατάει την επικαιρότητά της. Η αστυνομία απέδωσε αυτήν την πράξη στους αναρχικούς. Και αυτή η υπόθεση επιβεβαιώθηκε, γιατί αυτή η ενέργεια, όπως και οι επόμενες, είχαν υπογραφή. Το «Δικαστήριο Σοσιαλδημοκρατών» είχε αναλάβει να τιμωρήσει τους καπιταλιστές. Πέρασαν έξι χρόνια και η αστυνομία δεν είχε βρει καμία άκρη. Και τυχαία βρέθηκε ο ένοχος. Ομως όχι από τον χώρο της Αναρχίας αλλά από τον χώρο του καπιταλισμού. Ηταν ένας ιδιοφυής εφευρέτης-επιχειρηματίας, ονόματι Μ. Εκενμπέργκ που είχε κάνει πολλές ανακαλύψεις και είχαν άμεση εμπορική εκμετάλλευση: λάδι ρέγγας για μηχανές, γάλα σε σκόνη, στιγμιαίος καφές, κονσερβοποίηση ψαριών στο πλοίο για να μη σταματάει το ψάρεμα. Ακόμα είχε ανακαλύψει την ενέργεια από την τύρφη.
Οι αποδέκτες των επιστολικών βομβών ήταν οι πρώην συνεταίροι του ή χρηματοδότες του, που το συμπεθεριλίκι τους δεν πήγε καλά. Συνελήφθη το 1910 στο Λονδίνο, όπου ήταν μέλος της υψηλής κοινωνίας και ιδιαίτερα αγαπητός. Αλλά δεν πρόφτασε να εκδοθεί στη Σουηδία και πέθανε από εγκεφαλική συμφόρηση. Αλλά κατά περίεργη σύμπτωση έτσι είχαν πεθάνει και οι δύο προηγούμενες γυναίκες του. Η αστυνομία θεώρησε πως ήταν ακόμα μία ανακάλυψη του Εκενμπέργκ. Είχε κατασκευάσει ένα δηλητήριο που δεν ανιχνευόταν και προκαλούσε θάνατο, από φυσικά αίτια. Μπορεί ο Εκενμπέργκ να ξεχάστηκε, αλλά η ανακάλυψη της επιστολικής βόμβας εκτιμήθηκε και αναπτύχθηκε από τους Εβραίους. Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και όταν ακόμα συζητιόταν η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, δύο τρομοκρατικές οργανώσεις, η Ιργκούν και η Στερν, επιδίδονται σε δολοφονίες και βομβιστικές ενέργειες. Η Στερν ειδικεύεται στις επιστολικές βόμβες με παραλήπτες Βρετανούς αξιωματούχους. Αργότερα το κράτος του Ισραήλ στέλνει επιστολικές βόμβες σε μια ομάδα Γερμανών επιστημόνων, που δούλευαν για τον Νάσερ, και σε Αιγύπτιους αξιωματούχους, με νεκρούς και τραυματίες. Η Ιργκούν και η Στερν δεν ήταν απελευθερωτικά κινήματα, γιατί απλούστατα δεν υπήρχε κανένα κατακτημένο Ισραήλ. Η Ιουδαία είχε σβήσει από τον ιστορικό χάρτη το 70 π.Χ., με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Υστερα από μια μακρόχρονη και ηρωική αντίσταση, μετατράπηκε σε μια ειρηνική ρωμαϊκή επαρχία.
Για να γίνει το κράτος του Ισραήλ, έπρεπε να βρεθεί μια γη. Αλλά η Παλαιστίνη ύστερα από δύο χιλιάδες χρόνια είχε αλλάξει και η γη της είχε περάσει στους Αραβες. Και αυτή η γη έπρεπε να κλαπεί, διά της τρομοκρατίας, της εθνοκάθαρσης και των δολοφονιών. (Θύμα ακόμα και ο απεσταλμένος του ΟΗΕ, Μπερναντότε). Οι ακροδεξιοί σιωνιστές δεν ήθελαν ποτέ τη δημιουργία δύο κρατών. Το βαθύτερο σχέδιο των σιωνιστών ήταν το Μεγάλο Ισραήλ, που θα επεκτεινόταν από τον Νείλο ώς τον Ευφράτη. Η ηγεσία των τρομοκρατών, με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, έγινε η πολιτική ηγεσία του. Από τις τρομοκρατικές οργανώσεις έχουμε το κράτος-τρομοκράτη, που στον 21ο αιώνα απέκτησε τον τίτλο του εγκληματία πολέμου. Και οι εγκληματίες πολέμου δεν διαπραγματεύονται με τα θύματά τους. Απλώς επιθυμούν την πλήρη εξαφάνισή τους. Και γι' αυτό υπάρχει μόνο μια τακτική: η γενοκτονία και η εθνοκάθαρση.
ΥΓ.: Τα στοιχεία για τις επιστολικές βόμβες είναι από το υπό έκδοση βιβλίο του Μγιόρν Κουμ, «Η ιστορία της τρομοκρατίας» (Εκδόσεις «Εμπειρία»).ΠΗΓΗhttp://www.enet.gr/:
