Όπως όλη η χώρα, έτσι κι εγώ παρακολούθησα με αγωνία τις εξελίξεις στο Μέγαρο Υπατία, όπου τριακόσιοι εξαθλιωμένοι μετανάστες διεκδίκησαν το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη ζωή. Τι πιο ανθρώπινο και δίκαιο! Ποιος από όλους τους Έλληνες, έχων σώας τας φρένας, θα επέμενε στη δυστυχία αυτών των ανθρώπων και στην επιδείνωση της εξα-θλίωσής τους; Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος θα ευχόταν τη φυσική τους εξόντωση από πείσμα, ρατσιστικό μένος ή ό,τι άλλο βάλει ο νους; Δύσκολο να το φανταστώ… Γιατί, λοιπόν, όλη αυτή η αντίδραση, όλη αυτή η έντονη κινητοποίηση, αυτός ο εθνικών διαστάσεων εκνευρισμός; Η συντριπτική πλειονότητα των συμπατριωτών μας είναι ρατσιστικά γουρούνια; Είναι ανάλγητοι άνθρωποι, βάρβαροι και ξενόφοβοι, που ζητούν τον αφανισμό των δύστυχων μεταναστών; Μάλλον όχι… Βέβαια, από την άλλη, πολλοί θα αντιτείνουν ότι υπήρξαν πάμπολλες περιπτώσεις άγριας εκμετάλλευσης των μεταναστών στη χώρα μας. Βεβαίως και υπήρξαν· με τη μόνη διαφορά, αν μου επιτρέπετε, ότι το φαινόμενο της εκμετάλλευσης δεν είναι ελληνική πατέντα, όπως πάνε εντέχνως να την κατοχυρώσουν γενναιόδωροι ιδεολόγοι του διεθνισμού και των κινημάτων, και αυστηροί επικριτές της πατρίδας. Έχουμε πλείστα όσα άλλα ελαττώματα ως εθνότητα για να ασχολούμαστε… κριτικά δεκαετίες!Η νέα τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο κατάφερε να εκμεταλλευτεί με τον πλέον σατανικό τρόπο τα κύματα των μεταναστών που δημιούργησε η ίδια με την εφαρμογή τής πολιτικής της μέσα από πολέμους ή προβοκάτσιες, και να επιτύχει σε ελάχιστα χρόνια την απρόσκοπτη και με τις ευλογίες των προοδευτικών κινημάτων κατάργηση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων του εργατικού κινήματος που απαιτήθηκαν αιώνες και ωκεανοί αίματος για να αποκτηθούν.Στον προαύλιο χώρο του κτιρίου είδα τον φίλτατο συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη και διάβασα στις εφημερίδες τις δηλώσεις του. Ο αγαπητός Βασίλης είπε πως κι εκείνος υπήρξε μετανάστης (και γι’ αυτό έχει έναν παραπάνω λόγο να είναι ευαισθητοποιημένος στα ζητήματα μετανάστευσης) κι ότι μάλιστα, με τη μετέπειτα προκοπή του, έδωσε κι αυτός μέσα από το επάγγελμα του συγγραφέα που άσκησε στη Γαλλία εργασία σε Γάλλους πολίτες. Τέλεια, ως εδώ, αλλά είναι σαφές πως δεν μιλάμε για τα ίδια πράγματα. Ο Αλεξάκης, αν δεν κάνω τεράστιο λάθος, δεν... έκανε απόβαση στη Γαλλία με… πειρατικό ούτε σύρθηκε εξαθλιωμένος στα κομψά boulevards του Παρισιού επαιτώντας ή καθαρίζοντας παρμπρίζ αυτοκινήτων. Εντάχθηκε προφανώς στον κοινωνικό ιστό της Γαλλίας μέσα από ένα σύστημα νόμιμων διαδικασιών, όπως προβλέπουν οι νόμοι και οι διεθνείς συνθήκες, σε μια χώρα με εμπειρία και οργάνωση, και σαφή εμπεδωμένη πολιτική στο μεταναστευτικό.Δεν πέρασε λαθρομετανάστης σε μια χώρα που δεν είχε τις απαραίτητες υποδομές να αντιμετωπίσει μια τέτοια επέλαση. Δεν αλλοίωσε την πληθυσμιακή σύσταση της χώρας, δεν εισέβαλε – φαντάζομαι – στη Σορβόννη παρακινούμενος από «προοδευτικές» δυνάμεις της χώρας, δεν κατέλαβε κάποιο κτίριο στο κέντρο του Παρισιού – επίσης υποθέτω – απειλώντας τη γαλλική κοινωνία και την κυβέρνηση ότι θα πεθάνει της πείνας αν δεν λυθούν τα ζητήματά του, γιατί προφανώς δεν προέκυψαν παρόμοια ζητήματα, μια και μιλάμε για τελείως διαφορετικά πράγματα. Τέλος, η Γαλλία, ως αποικιοκρατική χώρα, μοιραία και δικαίως θα αντιμετώπισε λόγω της διάδοσης της γαλλικής γλώσσας, αλλά κυρίως των αποικιών της, το μεταναστευτικό ζήτημα και θα είχε μεταναστευτική πολιτική.Εμείς εδώ, Βασίλη, όσο κι αν ακούγεται μελοδραματικό, χάσαμε εκτός από το κέντρο της πόλης – ζούμε, ξέρεις, μιαν ιδιότυπη κατάληψη ενός μεγάλου μέρους της Αθήνας και κανείς δεν νοιάζεται – μεροκάματα στις οικοδομές, στην αλιεία, στις αγροτικές δουλειές και σε μια μεγάλη γκάμα εργασιών, μια και καταβαραθρώθηκαν λόγω της προσφοράς «εύκολων» και πάμφθηνων εργατικών χεριών. Σε μια χώρα η οποία πανθομολογούμενα αντιμετωπίζει το σοβαρότερο πρόβλημα στην Ευρώπη και που αντικειμενικά δεν έχει τη δυνατότητα να τους απορροφήσει, έχουν «συνωστιστεί» πάνω από τρία εκατομμύρια εξαθλιωμένων μεταναστών, δυναμιτίζοντας όχι μόνο το παρόν της αλλά και το μέλλον της... και γίνονται αντικείμενο άγριας, ανόητης και εγκληματικής εκμετάλλευσης από μιαν Αριστερά που αδυνατεί δραματικά να παράγει προτάσεις και πολιτική.http://www.topontiki.gr/..
