"Tο γερμανικό θαύμα οφείλεται στη μη αποπληρωμή των χρεών μετά από
δύο Παγκοσμίους πολέμους", σχολιάζει ο Γερμανός ιστορικός και καθηγητής
Άλμπρεχτ Ρίτσλ στο δισέλιδο αφιέρωμα της γαλλικής εφημερίδας La Croix, η οποία στον πρωτοσέλιδο τίτλο, αναρωτιέται "Η Γερμανία είναι στα αλήθεια χώρα μοντέλο;".
Η εφημερίδα φιλοξενεί εκτενές άρθρο για τα χρέη της Γερμανίας προς
τις χώρες που ζημίωσε κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και στο άρθρο
της με τίτλο "Μεταπολεμικά, η Γερμανία δεν ξεπλήρωσε όλα τα χρέη της",
αναπτύσσονται οι θέσεις του Γερμανού ιστορικού και καθηγητή στο London
School of Economics.
Όπως εξηγεί ο Άλμπρεχτ Ρίτσλ, η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι από μια αντιστροφή των δεδομένων, η Γερμανία ξαναβρίσκεται απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους της στην κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι τελευταίοι, μετά το πέρας του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου: μια χώρα πιστωτής που θα πρέπει να επιλέξει κατά πόσο θα απαιτήσει να την ξεπληρώσουν ή όχι.
Ο κ. Ρίτσλ επισημαίνει ότι, το 1929, το εξωτερικό χρέος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ανερχόταν στο 75%- 80% του ΑΕΠ της, εξαιτίας των αποπληρωμών των αποζημιώσεων για τον Πρώτο Πόλεμο.
Προκειμένου να εξοφλήσει, η γερμανική κυβέρνηση προσπάθησε να δημιουργήσει εμπορικά πλεονάσματα, βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητα μέσω μιας πολιτικής αποπληθωρισμού, δηλαδή μέσω μείωσης κατά 30% των μισθών, με προκαθορισμένες τιμές και καταπολεμώντας τα μονοπώλια.
"Εάν απαιτούσαν τα οφειλόμενα η Γερμανία θα χρεοκοπούσε"
"Όπως στην Ελλάδα σήμερα", σχολιάζει ο καθηγητής. "Αυτή η πολιτική υπήρξε οικονομικά επιτυχής, αλλά πολιτικά καταστροφική", υπογραμμίζει ο ίδιος, εφόσον άνοιξε το δρόμο προς την εξουσία στους Ναζί, οι οποίοι στη συνέχεια μπλόκαραν τις αποζημιώσεις.
Μετά το 1945, για να διασφαλίσει μια γρήγορη ανάταξη της οικονομίας της Δυτικής Γερμανίας, νέου συμμάχου τους έναντι των Σοβιετικών, οι ΗΠΑ επέβαλαν στα κράτη που επωφελούνταν από το Σχέδιο Μάρσαλ να μην ζητήσουν αμέσως τις οφειλές των Γερμανών. Κατά συνέπεια, το 1953, οι συμφωνίες του Λονδίνου προέβλεπαν να εξοφληθούν τα χρέη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- περίπου το 100% του γερμανικού ΑΕΠ, το 1938, χωρίς να υπολογίζονται οι αποζημιώσεις, για τις οποίες δεν δόθηκαν νούμερα- μόνο μετά την ενδεχόμενη επανένωση των δύο Γερμανιών.
"Παραδόξως, δεν έγινε αναφορά στο ζήτημα αυτό, κατά τις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην επανένωση της Γερμανίας, από καμιά άλλη χώρα πλην της Ελλάδος", λέει ο Άλμπρεχτ Ρίτσλ.
Ο δε Χέλμουτ Κολ είχε πει, αυτοπροσώπως, ότι αν χρειαζόταν οι πιστωτές του 1945 να απαιτήσουν τα οφειλόμενά τους, η χώρα του θα χρεοκοπούσε. Συνεπώς, η Γερμανία δεν πλήρωσε.
Στα μάτια του ιστορικού, σε αυτή την πολιτική οφείλεται το γερμανικό οικονομικό θαύμα μετά τον Πόλεμο. Ένα θαύμα, που βασίζεται στο γερμανικό πλεόνασμα εξωτερικού εμπορίου, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα τη διεύρυνση των χρεών των άλλων χωρών.
Έτσι προκύπτει και το δίλημμα για το Βερολίνο που πάντα, σύμφωνα με τον καθηγητή,συνοψίζεται στη φράση: "να υποχρεώσει τα κράτη να πληρώσουν, με κίνδυνο να τα κάνει να ματώσουν μέχρι θανάτου ή να δεχθεί να διαγράψει τα δάνεια που έχει δώσει για να τα σώσει και να σωθεί και η ίδια;", όπως εύστοχα σημειώνεται στο άρθρο στη "La Croix".
Σε ζωντανή μετάδοση η απόφαση της Χάγης για το Δίστομο
Την Παρασκευή στις 11 το πρωί ώρα Ελλάδος θα ανακοινωθεί η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με την υπόθεση που αφορά στην προσφυγή της Γερμανίας εναντίον της Ιταλίας και η οποία έχει σχέση με την υπόθεση των θυμάτων στο Δίστομο.
Μάλιστα, θα μεταδοθεί ζωντανά από τον ιστότοπο του Δικαστηρίου.
Υπενθυμίζεται ότι η Γερμανία έχει προσφύγει στη Χάγη θεωρώντας ότι τα ιταλικά δικαστήρια, μη σεβόμενα την ετεροδικία της Γερμανίας, έχουν εγκρίνει κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου αναφορικά με θύματα του ναζισμού στην Ιταλία, και του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο και επιδίκασε 28 εκατομμύρια ευρώ στα θύματα του Διστόμου.
Παρών κατά την ανακοίνωση της απόφασης του Δικαστηρίου, θα είναι και ο εκπρόσωπος της Ελλάδας, καθηγητής Στέλιος Περράκης, καθώς η Ελλάδα έχει παρέμβει υπέρ της Ιταλίας στην υπόθεση. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Γρ. Δελαβέκουρας χαρακτήρισε σημαντική εξέλιξη το γεγονός ότι η ελληνική παρέμβαση έγινε δεκτή από το Δικαστήριο.http://news247.gr/
Όπως εξηγεί ο Άλμπρεχτ Ρίτσλ, η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι από μια αντιστροφή των δεδομένων, η Γερμανία ξαναβρίσκεται απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους της στην κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι τελευταίοι, μετά το πέρας του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου: μια χώρα πιστωτής που θα πρέπει να επιλέξει κατά πόσο θα απαιτήσει να την ξεπληρώσουν ή όχι.
Ο κ. Ρίτσλ επισημαίνει ότι, το 1929, το εξωτερικό χρέος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ανερχόταν στο 75%- 80% του ΑΕΠ της, εξαιτίας των αποπληρωμών των αποζημιώσεων για τον Πρώτο Πόλεμο.
Προκειμένου να εξοφλήσει, η γερμανική κυβέρνηση προσπάθησε να δημιουργήσει εμπορικά πλεονάσματα, βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητα μέσω μιας πολιτικής αποπληθωρισμού, δηλαδή μέσω μείωσης κατά 30% των μισθών, με προκαθορισμένες τιμές και καταπολεμώντας τα μονοπώλια.
"Εάν απαιτούσαν τα οφειλόμενα η Γερμανία θα χρεοκοπούσε"
"Όπως στην Ελλάδα σήμερα", σχολιάζει ο καθηγητής. "Αυτή η πολιτική υπήρξε οικονομικά επιτυχής, αλλά πολιτικά καταστροφική", υπογραμμίζει ο ίδιος, εφόσον άνοιξε το δρόμο προς την εξουσία στους Ναζί, οι οποίοι στη συνέχεια μπλόκαραν τις αποζημιώσεις.
Μετά το 1945, για να διασφαλίσει μια γρήγορη ανάταξη της οικονομίας της Δυτικής Γερμανίας, νέου συμμάχου τους έναντι των Σοβιετικών, οι ΗΠΑ επέβαλαν στα κράτη που επωφελούνταν από το Σχέδιο Μάρσαλ να μην ζητήσουν αμέσως τις οφειλές των Γερμανών. Κατά συνέπεια, το 1953, οι συμφωνίες του Λονδίνου προέβλεπαν να εξοφληθούν τα χρέη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- περίπου το 100% του γερμανικού ΑΕΠ, το 1938, χωρίς να υπολογίζονται οι αποζημιώσεις, για τις οποίες δεν δόθηκαν νούμερα- μόνο μετά την ενδεχόμενη επανένωση των δύο Γερμανιών.
"Παραδόξως, δεν έγινε αναφορά στο ζήτημα αυτό, κατά τις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην επανένωση της Γερμανίας, από καμιά άλλη χώρα πλην της Ελλάδος", λέει ο Άλμπρεχτ Ρίτσλ.
Ο δε Χέλμουτ Κολ είχε πει, αυτοπροσώπως, ότι αν χρειαζόταν οι πιστωτές του 1945 να απαιτήσουν τα οφειλόμενά τους, η χώρα του θα χρεοκοπούσε. Συνεπώς, η Γερμανία δεν πλήρωσε.
Στα μάτια του ιστορικού, σε αυτή την πολιτική οφείλεται το γερμανικό οικονομικό θαύμα μετά τον Πόλεμο. Ένα θαύμα, που βασίζεται στο γερμανικό πλεόνασμα εξωτερικού εμπορίου, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα τη διεύρυνση των χρεών των άλλων χωρών.
Έτσι προκύπτει και το δίλημμα για το Βερολίνο που πάντα, σύμφωνα με τον καθηγητή,συνοψίζεται στη φράση: "να υποχρεώσει τα κράτη να πληρώσουν, με κίνδυνο να τα κάνει να ματώσουν μέχρι θανάτου ή να δεχθεί να διαγράψει τα δάνεια που έχει δώσει για να τα σώσει και να σωθεί και η ίδια;", όπως εύστοχα σημειώνεται στο άρθρο στη "La Croix".
Σε ζωντανή μετάδοση η απόφαση της Χάγης για το Δίστομο
Την Παρασκευή στις 11 το πρωί ώρα Ελλάδος θα ανακοινωθεί η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με την υπόθεση που αφορά στην προσφυγή της Γερμανίας εναντίον της Ιταλίας και η οποία έχει σχέση με την υπόθεση των θυμάτων στο Δίστομο.
Μάλιστα, θα μεταδοθεί ζωντανά από τον ιστότοπο του Δικαστηρίου.
Υπενθυμίζεται ότι η Γερμανία έχει προσφύγει στη Χάγη θεωρώντας ότι τα ιταλικά δικαστήρια, μη σεβόμενα την ετεροδικία της Γερμανίας, έχουν εγκρίνει κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου αναφορικά με θύματα του ναζισμού στην Ιταλία, και του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο και επιδίκασε 28 εκατομμύρια ευρώ στα θύματα του Διστόμου.
Παρών κατά την ανακοίνωση της απόφασης του Δικαστηρίου, θα είναι και ο εκπρόσωπος της Ελλάδας, καθηγητής Στέλιος Περράκης, καθώς η Ελλάδα έχει παρέμβει υπέρ της Ιταλίας στην υπόθεση. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Γρ. Δελαβέκουρας χαρακτήρισε σημαντική εξέλιξη το γεγονός ότι η ελληνική παρέμβαση έγινε δεκτή από το Δικαστήριο.http://news247.gr/
