Είναι
μια διαταραχή της συντήρησης και επανόρθωσης του οστού, που οδηγεί σε
αδύναμα, στρεβλωμένα και συχνά επώδυνα οστά. Είναι νόσος των ηλικιωμένων
με τις περισσότερες περιπτώσεις να παρατηρούνται μετά τα 50. Οι
μεγαλύτερες συχνότητες παρατηρούνται στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και
την Αυστραλία. Παρότι γνωρίζουμε αρκετά για το μηχανισμό της, η ακριβής
αιτιολογία παραμένει άγνωστη.
Ποιός είναι ο μηχανισμός
Σε ένα υγιές οστό συμβαίνει συνεχής καταστροφή παλαιού οστικού ιστού
και αντικατάσταση του από νέο ιστό. Αυτή η συνεχής καταστροφή-αναδόμηση
του οστού ελέγχεται από πολύπλοκες διαδικασίες. Στη
νόσο του Paget
οι διαδικασίες αυτές διαταράσσονται σε ένα τμήμα του οστού το οποίο
τότε συνήθως αρχικά υφίσταται λυτικές βλάβες και έπειτα παχύνεται
αποκτώντας ανώμαλη υφή (σε κάποιες περιπτώσεις υφή σα δοκίδες). Η
διαδικασία αυτή κάνει το οστό πιο αδύναμο και επιρρεπές σε κατάγματα.
Ποιά είναι τα συμπτώματα
Συχνά δεν υπάρχουν καθόλου συμπτώματα και έτσι μπορεί να ανακαλυφθεί τυχαία αν γίνει ακτινογραφία για άλλους λόγους.
Όμως αν έχουμε συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι:
- Πόνος στα οστά που είναι εντονότερός τη νύχτα
- Πόνος στις αρθρώσεις, ιδιαίτερα αυτές που βρίσκονται γειτονικά των προσβεβλημένων οστών.
- Παραμορφώσεις όπως αύξηση του μεγάθους του κρανίου, στραβά πόδια
- Κατάγματα μετά από δυσανάλογα μικρό τραυματισμό.
Τα οστά που προσβάλλονται συνηθέστερα είναι: η λεκάνη, οι σπόνδυνοι, το κρανίο και τα οστά των ποδιών.
Αν η νόσος εξελίσσεται για χρόνια, μπορεί να αναπτυχθούν κάποιες
παρενέργειες από την πίεση του διογκούμενου οστού στα νεύρα. Αυτές
είναι:
- μουδιάσματα, κάυσος και αδυναμία στις σχετιζόμενες με τα προσβεβλημένα οστά περιοχές
- απώλεια της ακοής από πίεση του ακουστικού νεύρου από το οστό.
Σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να αναπτυχθεί καρκίνος των οστών σε έδαφος
νόσου του Paget.
Πώς γίνεται από το γιατρό η διάγνωση
Σε κάποιες περιπτώσες η διάγνωση γίνεται, όπως είπαμε, τυχαία. Στις
περιπτώσεις όμως που τα συμπτώματα σας οδήγησαν στο γιατρό, αυτός θα
υποψιαστεί τη νόσο από την κλινική εικόνα και θα προγραμματίσει
εξετάσεις, οπως ακτινογραφίες των οστών και αναλύσεις αίματος και ούρων.
Στο αίμα και στα ούρα θα αναζητηθούν ανώμαλα επίπεδα των ουσιών που
συμμετέχουν στην καταστροφή και αναδόμηση του οστού.Επίσης θα ελεγθεί η
ακοή με ειδικά τεστ (ακουομετρία) για να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει
επηρεαστεί από τη νόσο.
Ποιά είναι η θεραπεία
Η θεραπεία μπορεί να ποικίλει. Μπορεί να μη χρειαστεί θεραπεία αν δεν
υπάρχει πόνος ή άλλα συμπτώματα και δε φαίνεται να υπάρχει κίνδυνος
καταγμάτων. Αλλιώς για τον πόνο χορηγούνται αναλγητικά και για τον
έλεγχο της νόσου κορτικοειδή, διφωσφωνικά και σε κάποιες περιπτώσεις
καλσιτονίνη.http://www.healthpress.gr
