 |
Η διεφθαρμένη διαδικασία εισαγωγής των πλούσιων γόνων σε διακεκριμένα ελίτ Πανεπιστήμια |
Η πραγματική τραγωδία είναι ότι πολλοί άνθρωποι, των οποίων οι γονείς δεν έχουν την πολυτέλεια να ξοδέψουν εκατομμύρια για να τους στείλουν στο Χάρβαρντ ή σε αντίστοιχα Πανεπιστήμια, λειτουργούν υπό την εικασία, ότι η καθαρή οικονομική αξία ενός ατόμου είναι ισοδύναμη με την πραγματική του αξία. Για την κατάσταση αυτή ευθύνεται κυρίως το εκπαιδευτικό μας σύστημα και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, και οι δύο εμποδίζουν τις μάζες από την αναγκαία ταξική ανάλυση.
Τα ΜΜΕ κατακλύζονται από άτομα που πέτυχαν στη ζωή τους, ξεπερνώντας δήθεν προσωπικές δυσκολίες και παραλείπουν οποιαδήποτε αναφορά σε τάξη ή άλλες δομικές διαφοροποιήσεις. Το άτομο οδηγείται από τα εκπαιδευτικά του χρόνια στην άποψη και την σκέψη, ότι κάθε επίτευγμα, ανεξάρτητα από το πόσο ύποπτο ή απίθανο είναι, μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στην προσωπική φιλοδοξία, στην προσπάθεια και το ταλέντο.
Τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης παίρνουν την σκυτάλη από την εκπαίδευση και διαμορφώνουν αντίστοιχα μια ανάλογη σκέψη και άποψη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν εμμονή με ηθοποιούς, αθλητές, τραγουδιστές, πλούσιους επιχειρηματίες, εκκεντρικούς πολιτικούς και οποιονδήποτε άλλον που μπορεί να τραβήξει πάνω του το φως της δημοσιότητας. Για να το πούμε απλά, δεν θαυμάζουμε ομαδικούς παίκτες – θαυμάζουμε παρτάκιδες. Θαυμάζουμε ανθρώπους που θα έπνιγαν ακόμη και τον δίδυμό τους στην μήτρα για να βγουν από εκεί λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα.
Σκεφτείτε τι θα κέρδιζε ο λαός σε περίπτωση που αντί να προσκυνά ή να θαυμάζει μια μέτρια διασημότητα, αμφισβητούσε και προβληματιζόταν εξ αρχής, αν αξίζει αυτές τις τιμές και την αναγνωρισιμότητα.
Αντίθετα προσποιούμαστε ότι κάθε πλούσιος άνθρωπος είναι πιο έξυπνος, ελκυστικότερος ή με κάποιον τρόπο καλύτερος από εμάς επειδή δεν κερδίσαμε στην ταξική κλήρωση. Μας αρέσουν οι διασημότητες για τον μοναδικό λόγο ότι είναι διασημότητες. Αφήσαμε την ανεπαρκή εκπαίδευσή μας και τα συστημικά μέσα, να καθορίσουν το πώς θα σκεφτόμαστε για εκείνους που έχουν περισσότερη δύναμη και προνόμια.
Αυτό εξυπηρετεί το σκοπό της διατήρησης των πνευματικών μας αλυσίδων, ώστε να μην τολμήσουμε ποτέ να οργανώσουμε τους εαυτούς μας και να αμφισβητήσουμε τους καταπιεστές . Οι περισσότεροι από εμάς θα προτιμούσαμε να γίνουμε σαν αυτούς παρά να αγωνιστούμε εναντίον τους.
Οι πλούσιοι δεν είναι πιο έξυπνοι από σένα. Αλλά νομίζουν ότι είναι, αυτό θέλουν να πιστεύεις και σε εκφοβίζουν σαν να είσαι το μικρό παιδάκι στην παιδική χαρά. Σου κλέβουν το χαρτζιλίκι για το κολατσιό και την αξιοπρέπειά σου εδώ και πάμπολλες γενιές.
Τον Μάρτιο του 2019 είδαμε ορισμένους πλούσιους και διάσημους των ΗΠΑ να συλλαμβάνονται για ψέματα, δωροδοκίες και εξαπάτηση με σκοπό τα παιδιά τους να αποκτήσουν άδικα προνόμια και να εισαχθούν σε ελίτ Πανεπιστήμια, που διατυμπανίζουν ότι εκτιμούν, επιβραβεύουν και σέβονται την «αριστεία».
Σε ό, τι αποκαλείται ως η μεγαλύτερη απάτη εισόδου σε κολέγια, κάποιοι πλούσιοι γονείς, διασημότητες και προπονητές κολεγίων έχουν κατηγορήθηκαν ότι προέβησαν σε μεγάλες δωροδοκίες για να εισαχθούν πλούσιοι μαθητές σε σχολεία του Ivy League, ανεξάρτητα από τα διαπιστευτήριά τους. (Η Ivy League είναι μια αθλητική ένωση πανεπιστημίων η οποία αποτελείται από οχτώ ιδιωτικά πανεπιστήμια της βορειοανατολικής πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών. Η ένωση αυτή όμως, χρησιμοποιείται για την αναφορά αυτών των οχτώ πανεπιστημίων σαν ένα σύνολο πέρα απέ τα αθλήματα. Τα οχτώ μέλη είναι το Πανεπιστήμια Μπράουν, Πανεπιστήμιο Κολούμπια, το Πανεπιστήμιο Κόρνελ, το Κολέγιο Νταρτμάουθ, το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, το Πανεπιστήμιο Πρίνστον, το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας και το Πανεπιστήμιο Γέιλ. Ο όρος Ivy League έχει ως υπαινιγμό την ακαδημαϊκή αριστεία, την επιλεκτικότητα της αποδοχής των μελών της και του κοινωνικού εκλεκτισμού).
Οι γονείς που αντιμετωπίζουν κατηγορίες φέρονται να έχουν πληρώσει μέχρι και 6,5 εκατομμύρια δολάρια για να μπουν τα παιδιά τους στα κολέγια.
Με τίτλους όπως, “Φρίκη, σοκ! Οι πλούσιοι χρησιμοποιούν τα χρήματά τους για να εξαγοράσουν την είσοδο των παιδιών τους σε ελίτ κολέγια” αντιμετώπισαν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης την δημοσίευση της έρευνας του FBI, με την επωνυμία Operation Varsity Blues, που εξέθεσε ένα σκάνδαλο 25 εκατομμυρίων δολαρίων για την είσοδο πλούσιων γόνων σε ελίτ πανεπιστήμια. Κανείς από αυτούς φαίνεται δεν το περίμενε, ούτε το υποπτευόταν…
Προπονητές δωροδοκήθηκαν, για να δηλώσουν τους υποψηφίους ως αθλητικούς νεοσύλλεκτους, εξεταστές δωροδοκήθηκαν, για ν’ αλλάξουν τα αποτελέσματά τους ή να επιτρέψουν σε κάποιον άλλο να δώσει εξετάσεις στη θέση των πραγματικών υποψηφίων.
Μεταξύ των 33 γονέων που συνέλαβε το FBI ήταν και αρκετοί αστέρες του Χόλυγουντ, όπως η Lori Loughlin και η Felicity Huffman.
Το σύστημα δωροδοκίας επέτρεψε σε γονείς να εξαγοράσουν την είσοδο για τους απογόνους τους σε μερικά από τα πιο αναγνωρισμένα κολέγια των ΗΠΑ όπως το Yale, το Πανεπιστήμιο Georgetown, το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, το UCLA, το Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, το USC, το Χάρβαρντ, το Πανεπιστήμιο του Τέξας και το Wake Forest.
Οι αξιωματικοί του FBI έσπευσαν βέβαια, να υπογραμμίσουν ότι τα ίδια τα κολέγια δεν θεωρούνται υπεύθυνα, παρόλο που εννέα αθλητικοί προπονητές πιάστηκαν στα δίχτυα.
“Μετά από 10 μήνες έρευνας με τη χρήση εξεζητημένων τεχνικών, το FBI αποκάλυψε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι ένα διεφθαρμένο σύστημα”, δήλωσε ο John Bonavolonta, ειδικός πράκτορας του FBI.
Όσο συγκλονιστικό κι αν είναι, δεν πρόκειται για ένα νέο φαινόμενο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν είναι μόνο η πρόσφατη διαφθορά που έγινε ευρέως γνωστή. Η διαδικασία εισόδου σε ελίτ κολέγια είναι διεφθαρμένη με κάθε τρόπο.
Οι πλούσιοι και προνομιούχοι φοιτητές είχαν πάντοτε το πλεονέκτημα, να γίνονται αποδεκτοί σε αναγνωρισμένα πανεπιστήμια.
Εδώ λοιπόν, είναι η ουσία: ολόκληρο το σύστημα είναι διεφθαρμένο και διαμορφωμένο υπέρ των πιο εύπορων γονέων. Είναι αλήθεια ότι η εξαγορά μέσω του πλούτου για μια επιθυμητή θέση κολεγίου, ήταν ιδιαίτερα σκανδαλώδης σε αυτή την περίπτωση – στο βαθμό που ήταν πραγματικά παράνομη. Αλλά υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι με τους οποίους οι φοιτητές αποκλείονται μια δίκαιη ευκαιρία εισαγωγής, αν δεν είναι αρκετά τυχεροί να έχουν γεννηθεί από πλούσιους και καλά δικτυωμένους γονείς.
Η διαφορά μεταξύ αυτής της παράνομης μεθόδου και των νόμιμων τρόπων με τους οποίους τα χρήματα εξαγοράζουν την πρόσβαση στα ελίτ πανεπιστήμια είναι ελάχιστη. Το λάθος εδώ ήταν ότι απλά έκαναν κάτι που καταλογίζεται ως παράνομο. Εν τω μεταξύ, πολλά από όσα συμβαίνουν στις διαδικασίες εισαγωγής των κολεγίων δεν είναι παράνομα αλλά είναι εντελώς ανήθικα.
Πάρτε για παράδειγμα τις κληρονομικές προτιμήσεις. Αυτό ενισχύει τις πιθανότητες εισαγωγής των παιδιών των αποφοίτων των συγκεκριμένων Πανεπιστημίων και για προφανείς λόγους οι απόφοιτοι των ελίτ κολεγίων τείνουν να είναι αρκετά εύποροι, ειδικά αν παντρευτούν ο ένας τον άλλον. (Επίσης, είναι δυσανάλογα λευκοί). Το ποσοστό αποδοχής για τους αιτούντες απόγονους αποφοίτων στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Γέιλ, Πρίνστον, Τζορτζτάουν και Στάνφορντ είναι δύο έως τρεις φορές υψηλότερο από το γενικό ποσοστό εισαγωγής. Αν δεν εισαχθούν την πρώτη φορά, θα τους ζητηθεί να πάρουν ένα “μεταβατικό έτος” και να εισέλθουν ένα χρόνο αργότερα, ένα ενδιάμεσο κενό που είναι γνωστό ως “Z-listing”. Μια μελέτη του Princeton διαπίστωσε ότι το να είναι κάποιος υποψήφιος , απόγονος αποφοίτων των εν λόγω Πανεπιστημίων, έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την προσθήκη 160 μονάδων – στην παλιά κλίμακα μέχρι το 1600 που απαιτείται για την εισαγωγή – στην αίτηση ενός σπουδαστή. Φανταστείτε αν τα κολέγια έδιναν αυτού του είδους την ώθηση εισόδου στα παιδιά των χαμηλότερων εισοδημάτων.
Ονομάζονται “προτιμήσεις κληρονομιάς” και ο λόγος είναι ότι “θεωρούνται ευρέως αξιόπιστη πηγή δωρεών”.
Ορισμένες από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες των ΗΠΑ και όχι μόνο, έχουν επωφεληθεί από τις προτιμήσεις του παρελθόντος. Όταν υπέβαλε αίτηση στο Χάρβαρντ, ο μελλοντικός πρόεδρος John F. Kennedy σημείωσε ότι ο πατέρας του ήταν απόφοιτος. Και παρόλο που το ακαδημαϊκό του ρεκόρ δεν ήταν εντυπωσιακό, εισήχθη στο σχολείο του Ivy League.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τον George W. Bush, του οποίου ο πατέρας και ο παππούς αποφοίτησαν από το Yale. Παρά τους “αδύναμους βαθμούς”, όπως αναφέρεται στον «Guardian», ο Μπους έγινε δεκτός.
Ή μήπως να γίνει αναφορά στην προτίμηση των παιδιών των χορηγών; Αντί να δωροδοκούν προπονητές, οι πλουσιότεροι γονείς μπορούν απλά να δωροδοκούν – συγγνώμη, να δωρίζουν – στο κολέγιο άμεσα. Το 2017, η Washington Post ανέφερε σχετικά με την ειδική μεταχείριση που παρέχεται στους “αιτούντες VIP” μέσω ενός ετήσιου “καταλόγου παρακολούθησης”. Οι υποψήφιοι των οποίων οι γονείς ήταν μεγάλοι χορηγοί θα μπορούσαν να έχουν σημειώσεις των μαθημάτων με 500.000 δολάρια. Ακόμα καλύτερα, αυτές οι δωρεές είναι αφορολόγητες!
Κατά γενικό κανόνα, όσο περισσότερα είναι τα χρήματα, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες εισόδου. Μεταξύ των ελίτ, η ερώτηση που τίθεται είναι “ποια είναι η τιμή;”. Με άλλα λόγια, τι ποσό πρέπει να δωρίσεις για να εισαχθεί το παιδί σου;
Όποια κι αν είναι η τιμή, εκείνοι με τα πιο χοντρά πορτοφόλια μπορούν προφανώς να την πληρώσουν.
Ο Peter Malkin αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ το 1958. Έγινε πολύ πλούσιος επιχειρηματίας στον τομέα των ακινήτων και τεράστιος δωρητής. Το 1985, η εσωτερική αθλητική εγκατάσταση του πανεπιστημίου μετονομάστηκε σε Αθλητικό Κέντρο Malkin προς τιμήν του. Και τα τρία παιδιά του Malkin πήγαν στο Χάρβαρντ. Μέχρι το 2009, πέντε από τα έξι εγγόνια του είχαν ακολουθήσει το παράδειγμά του. (Ένα γενναίο αγόρι τόλμησε να πάει στο Στάνφορντ αντ ‘αυτού.)
Ή μήπως ν’αναφερθούμε στον Jared Kushner, τον γαμπρό του Donald Trump;
Ο Kushner έγινε δεκτός στο Χάρβαρντ λίγο μετά αφού ο πατέρας του δώρισε στο Πανεπιστήμιο 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Ένας λειτουργός στο Λύκειο του Kushner δήλωσε ότι «κανένας στο διοικητικό εκπαιδευτικό γραφείο του σχολείου δεν πίστευε ότι θα μπει στο Χάρβαρντ. Οι επιδόσεις του και οι βαθμοί του δεν ήταν αντάξιοι, δεν το δικαιούνταν“.
Ακόμα και εκείνοι οι γονείς που δεν βρίσκονται στις πλουσιότερες κατηγορίες, αλλά βρίσκονται σε μια ανώτερη τάξη, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματά τους για να αυξήσουν τις πιθανότητες των παιδιών τους, μέσω δασκάλων, μαθημάτων προετοιμασίας , αθλητικών προπονητών. Πολλά κολέγια προτιμούν σπουδαστές που έχουν «δείξει ενδιαφέρον» για το κολέγιο τους. Πώς να δείξετε ενδιαφέρον; Με την επίσκεψη στην πανεπιστημιούπολη – εύκολο για εκείνους με χρήματα για πτήσεις και ξενοδοχεία, δύσκολο για εκείνους με μέτρια ή χαμηλά εισοδήματα.
Δεν είναι ν’απορεί κανείς λοιπόν, ότι τα κορυφαία κολέγια, που συμπεριλαμβάνουν τα περισσότερα που μπλέχτηκαν στο σκάνδαλο διαφθοράς , όπως το Yale, το Duke, το Stanford και το Wake Forest, το Χάρβαρντ, δέχονται περισσότερους σπουδαστές από οικογένειες που ανήκουν στο 1% της διανομής εισοδήματος.
Επομένως, σαφώς σημαντικό το γεγονός ότι ξεσκεπάστηκε ένα μέρος της διαφθοράς ως προς την εισαγωγή στα ελίτ Πανεπιστήμια αλλά, στην πραγματικότητα το γεγονός αυτό είναι απλώς το πιο ορατό σημάδι ενός πολύ βαθύτερου προβλήματος με τις εισαγωγές στα κολέγια.
Τα ελίτ κολέγια χρησιμεύουν στην ενίσχυση της ταξικής ανισότητας, αντί να τη μειώνουν.
Η αδιαφανής, πολύπλοκη και αθέμιτη διαδικασία εισαγωγής είναι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος. Από την άποψη της ισότητας, δεν είναι μόνο όσοι τώρα με αυτό το σκάνδαλο συνελήφθησαν υπεύθυνοι : είναι το σύστημα στο σύνολό του.
Το σκάνδαλο για τις δωροδοκίες στα κολέγια και τα Πανεπιστήμια είναι μόνο το τελευταίο παράδειγμα του τι πρέπει να γνωρίζει όποιος δίνει την πρέπουσα προσοχή: τα καπιταλιστικά κράτη δεν είναι αξιοκρατικά. Ο μεγαλύτερος δείκτης επιτυχίας είναι η περιοχή που έχεις γεννηθεί και η τσέπη αυτών που σε γέννησαν – ανεξάρτητα από το πόσο ταλαντούχος, ευφυής ή χαρισματικός είσαι.https://www.antapocrisis.gr/
